Boskapel

De boskapel (Lichtenboslaan) is toegewijd aan O.-L.-Vrouw. In zijn huidige vorm dateert ze van 1841. De datum is aangebracht in het traliewerk dat de deur van de kapel afsluit.
De huidige boskapel werd gebouwd met stenen van de vroegere kapel.
Het dakruitertje met het klokje en de twee grote ramen dateren uit de jaren 1953-54. Het ijzerwerk voor de klok werd gemaakt door Rik Willems evenals het opschrift “Wees gegroet Maria”. Het klokje werd gegoten door de firma M. Michiels uit Doornik. In 1901 verkocht de gemeente bomen op het perceel. Met de opbrengst werd rond de kapel een kleine “lusthof” aangelegd. De acacia’s die lange tijd het uitzicht rond de kapel bepaalden, dateerden van toen. Tijdens het Maria-Jaar 1954 zorgde pastoor De Winter voor nieuwe struiken en voor zitbanken. Enkele jaren geleden werd door de groendienst van de gemeente een nieuw parkje aangelegd.
Vroeger stond er op deze plaats een veel grotere kapel. Ze moet zo groot geweest zijn als b.v.de kapel van Schoor of Gerheide. Naar aanleiding van de recente heraanleg van de omgeving rond de kapel had de Olmense heemkundige kring de gelegenheid om de bodem nader te onderzoeken. Hierbij werden de sleuven van de fundamenten van de oude kapel, die na de afbraak met puin gevuld werden, op verschillende plaatsen nog teruggevonden. Aan de hand van deze vaststellingen en een aantal archiefstukken, kon een algemeen beeld van de vroegere kapel gevormd worden.
Het was een kapel met een toren. Naast de kapel lag een waterput. Volgens de plaatselijke overlevering zou de kapel gebouwd of ingezegend geweest zijn door de Heilige Willibrordus.
In 690 kwam Willibrordus als missionaris naar de Nederlanden. Hij kreeg Antwerpen toegewezen als het middelpunt van zijn missiegebied. In 695 werd hij aartsbisschop gewijd met als opdracht de Friezen te bekeren. Niet Antwerpen maar Utrecht werd de zetel van zijn Bisdom. In 714 moest hij Friesland ontvluchten. In 726 maakte hij zijn bezittingen in de Nederlanden aan de abdij van Echternach over, waar hij in 739 overleed.
Echte historische bronnen hebben we niet voor de stelling dat Willibrordus hier actief was. In het testament van de H. Willibrordus wordt Olmen niet vermeld in de lijst van zijn bezittingen. Toch leeft de Willibrordustraditie in Olmen, zoals in vele andere dorpen. Meestal wordt de verering van deze heilige in verband gebracht met doopputten. Men aanriep Willibrordus in Olmen onder andere tegen zweren, pest en ‘ziekte in de beenderen’. Vandaar de houten krukken die altijd in de boskapel hingen. Willibrordus werd vooral vereerd in de 17de en de 18de eeuw, maar de verering bleef toch nog bestaan tot het midden van deze eeuw.
De boskapel was vroeger de uitgelezen bestemming voor een wandeling :
“Een der heerlijkste wandelingen is die naar de Boskapel. Deze vormt juist het middenpunt van Olmen. Men bereikt ze langs een zandige weg omzoomd door braam, eikenstruiken en heidebloempjes. Stemmig gelegen midden heerlijk acaciageboomte en dennenbossen is de kapel een vredig oord in het rijk der stilte.”
BRON: Erfgoed Balen en Olmense Vereniging voor Heemkunde en Geschiedenis